Trzeci

Każdy człowiek zostaje nam dany po coś , aby czymś nas ubogacić , dopełnić coś, przekazać czy uświadomić

***

- Dziękuję za przyjemne popołudnie - zaczyna blondynka, podnosząc się z miejsca.

Uśmiecham się , wykonując ten sam gest.

- Bardzo miło mi było cię poznać , Astrid - obejmuje ją i całuję w policzek - Mam nadzieje, że jeszcze się spotkamy.

- Oczywiście - odpowiada od razy, grzebiąc w swojej torebce i podając mi po chwili swój telefon - Wpisz mi swój numer. Jutro zadzwonię do ciebie i umówimy się na większe zakupy. Mój przyjaciel ma urodziny w przyszłym tygodniu i z chęcią cię na nie zabiorę.

- Na prawdę? - pytam z niedowierzaniem, unosząc brew.

- Oczywiście - uśmiecha się, nachylając nad stołem i zapisując rządek cyfr na serwetce, którą po chwili mi podaje - To mój numer, gdybyś chciała po prostu porozmawiać, zadzwoń.

Uśmiecham się , potakując głową.

- Dziękuję, na pewno się odezwę.

- W takim razie do usłyszenia - żegna się ze mną i wraz ze swoją mamą opuszczają kawiarnię.

Siadam przy stoliku i upijam ostatni łyk herbaty, kończąc kawałek ciasta.

- Widzę, że się polubiłyście - zaczyna z uśmiechem, spoglądając na mnie znad filiżanki. 

- To prawda. Astrid to bardzo miła dziewczyna.

- Cieszę się, a teraz chodźmy. Markus pewnie już przyjechał.

Kobieta podnosi się z miejsca i zabiera z oparcia krzesła swoją kurtkę i torebkę. Poprawiam na ramieniu materiał i zasuwam zamek , kierując się za ciocią w stronę podziemnego parkingu.

*

Poprawiam się na poduszce, wybudzając z resztek snu. Marszczę brwi, dostrzegając w mroku sylwetkę, stojącą w drzwiach.

- Skarbie, obudziłaś się już? - pyta ciocia, wchodząc do pomieszczenia.

Uśmiecham się, podnosząc na łokciu.

- Tak - przecieram oczy dłonią - Która godzina?

- 18 - odpowiada, siadając obok - Za chwilę będzie kolacja, a Markus niedawno przyjechał.

- Przespałam to - wzdycham , opadając na poduszkę.

- To nie ważne - macha dłonią - Też musiał odpocząć po podróży. 

- Rozumiem - potakuję głową.

Podnoszę się z łóżka i zapalam lampkę, stojąca na nocnej szafce. Podchodzę niepewnie do wielkiego lustra, krzywiąc się na swój widok.

- Przygotuj się kochanie, a ja zawołam cię kiedy wszystko będzie gotowe, dobrze? - pyta, zatrzymując się przy drzwiach.

- Dobrze - potakuję i wracam wzrokiem na swoje włosy, które staram się pośpiesznie uczesać.

Spinam je w luźnego koka , a wacikiem nasączonym tonikiem ścieram rozmazany na policzkach tusz. Wygładzam dłońmi materiał ubrania i opuszczam pokój. Niepewnie schodzę po schodach, słysząc dźwięk rozmów.

- Dobry wieczór - uśmiecham się, przystając w progu salonu.

Wszystkie pary oczu, jak na zawołanie kierują się w moją stronę. Przełykam z trudem ślinę, uśmiechając się.

- Ty pewnie jesteś Iza - zaczyna brunet, podchodząc w moją stronę - Markus, bardzo miło mi cię poznać.

- Ciebie również, dużo o tobie słyszałam.

- Doprawdy? - śmieje się, spoglądając na ciocię i wujka - Ja o tobie również.

Odwzajemniam gest i zajmuje miejsce obok mężczyzny przy stole.

Kilka dni później

- Markus nie - kręcę głową, kiedy szatyn po raz kolejny chce mnie namówić na wspólny wyjazd pod namiot.

- Ale dla czego? - krzywi się, opadając na poduszki obok mnie.

- Bo nie? - daje mu pstryczka w nos, śmiejąc się.

- To nie jest odpowiedź - kręci głową, poprawiając sobie poduszkę pod głową.

Wzruszam ramionami, okrywając się szczelnie głową.

- A kto miałby niby jechać z nami? - unoszę brew.

- Ja, ty, możesz zabrać Astrid ze sobą jeśli chcesz...

- Mów dalej, bo czuję się zachęcona - uśmiecham się szeroko, układając nogi na jego kolanach.

Szatyn kręci głową rozbawiony i przytrzymuje moje kostki. 

-...Stine, Kenneth..

- Stój - odzywam się, podnosząc z miejsca - Oni też jadą?

- No tak - marszczy brwi - Są moimi przyjaciółmi - wzrusza ramionami, na co potakuję głową - Coś nie tak?

- Nie, nie wszystko dobrze. Więc kiedy ten wyjazd?

Szatyn uśmiecha się szeroko, obejmując mnie ramieniem.

- W ten weekend. Wiedziałem, że się zgodzisz - śmieje się i całuje mnie w skroń.

Od autorki : W końcu wakacje więcej spokoju i czasu na odpoczynek, więc przychodzę z nowym rozdziałem. Mam nadzieje, że się wam spodoba. Dziękuję za każdy komentarz i już lecę do was .

Do następnego, pozdrawiam ciepło ! :*